Co może zepsuć się w obiektywie?
- W obiektywach CANON najczęściej psuje się stabilizacja obrazu – powodem jest duże obciążenie silnika stabilizacji, zwłaszcza przy dużych szkłach.
- Obiektyw to zarówno optyka, jak i elektronika połączona z aparatem giętkimi tasiemkami. Poruszanie pierścieni na obiektywie, jego otwieranie, potrząsanie nieuchronnie prowadzą do degradacji tasiemek, które po dłuższym czasie ulegają przerwaniu lub – co gorsza – zwarciu. Typowym objawem uszkodzenia wewnętrznych połączeń obiektywu jest brak autofokusu w trybie automatycznym (AF) lub brak ostrości w nieskończoności.
- Nierzadko zdarza się też zabrudzenie, upadek obiektywu w piasek, korzystanie z obiektywu w złych warunkach pogodowych lub niezgodnie z przeznaczeniem. Serwisowanie obiektywu rozpoczyna się wówczas od całkowitego rozebrania i wyczyszczenia uszkodzonego sprzętu. Na tym etapie część problemów zazwyczaj się rozwiązuje. Jeśli klient nie przyjdzie do serwisu zbyt późno, w obiektywie nie ma jeszcze nieodwracalnych zatarć i zarysowań. Uszkodzenia optyki wymagają wymiany wadliwych komponentów, nie ma bowiem idealnej metody regeneracji szklanych soczewek.
Czy warto naprawiać obiektyw na własną rękę?
Obiektyw to naprawdę skomplikowana maszyneria, z doświadczenia wiemy, że domowe naprawy kończą się często urwaniem taśm i nieodwracalnym uszkodzeniem sprzętu. Niejednokrotnie rozkręcenie obiektywu jest o wiele prostsze, niż jego złożenie w całość – zwłaszcza jeśli naruszymy mechanizm przysłony. Zachęcamy do korzystania z naszych usług serwisowych, dają one bowiem pewność, że kosztowne akcesoria nie staną się bezwartościowym składem szkła, magnezu i plastiku, który może już nigdy nie robić zdjęć.
Naprawiane obiektywy
Zajmujemy się obiektywami wszystkich producentów, najczęściej trafiają do nas:
- Sony 18-55 SAM
- Canon EF 50 mm F 1.8 50MM
- Canon EF 600mm f/4L IS USM
- Canon EF 300mm f/2.8L IS USM
- Sigma 70-300 DG MACRO Sony
- Sigma 17-70 F2.8-4 OS HSM Canon
- Sigma 70-300 DG MACRO Sony
- Sigma 18-200 DC Silnik Nikon
- Samyang 8 mm f3.5 Fish-eye moc. Nikon
- Nikon Nikkor 18-55 mm VR
- Nikon Nikkor 18-105 VR
Czym jest obiektyw?
Obiektyw jest z pewnością najważniejszym podzespołem każdego aparatu fotograficznego. Składa się on zazwyczaj z kilku soczewek skupiających i rozpraszających, które w sumie dają układ optyczny dodatni, tworzący w płaszczyźnie błony fotograficznej obraz rzeczywisty, odwrócony i na ogół mocno pomniejszony. Między soczewkami obiektywu jest umieszczona przysłona irysowa, służąca do regulowania ilości światła przechodzącego przez obiektyw. W licznych obiektywach obok przysłony irysowej znajduje się jeszcze migawka centralna, która za pomocą specjalnego mechanizmu sprężynowego otwiera się na pewien ściśle określony czas, zwany czasem naświetlania lub czasem ekspozycji.
Materiały użyte w produkcji obiektywów
Soczewki obiektywów wykonane są ze szkła optycznego, które różni się od szkła technicznego przede wszystkim dużą jednorodnością. Nie powinno ono zawierać obcych wtrąceń: pęcherzy gazowych i smug, miejscowych zagęszczeń i naprężeń wewnętrznych. Szkło optyczne musi być zupełnie przezroczyste i bezbarwne, a jego współczynnik załamania i dyspersja powinny być ściśle określone i niezmienne.
Główne składniki szkła optycznego to piasek kwarcowy oraz tlenki potasu, wapnia, sodu i glinu. Oprócz tego w celu uzyskania odpowiedniego współczynnika załamania światła oraz odpowiedniej dyspersji i przezroczystości dodaje się do szkła wiele innych składników. Wyróżnia się dwa podstawowe typy szkła optycznego: szkło kronowe o współczynniku załamania światła 1,45 – 1,6 i flintowe o współczynniku załamania światła 1,55- 1,9.
Elementy optyczne wyrabia się także z kryształów, przeważnie sztucznie wyhodowanych. Niektóre kryształy stosuje się do produkcji wysokiej klasy achromatycznych obiektywów fotograficznych. Popularne obiektywy niskiej klasy produkuje się ze szkła organicznego (pleksiglasu). Ten przezroczysty materiał syntetyczny otrzymuje się w drodze polimeryzacji estrów kwasu metakrylowego. Współczynnik załamania światła dla szkła organicznego wynosi 1,48 – 1,52. Szkło to jest mniej jednorodne od szkła optycznego, można je natomiast łatwiej skrawać, szlifować, polerować i odlewać w formach.
Korekcja aberracji i zniekształceń
Obiektywy składają się z wielu soczewek i członów, co eliminuje błędy optyczne występujące w pojedynczych soczewkach. Na przykład aberrację chromatyczną koryguje się na ogół przez kojarzenie soczewki ujemnej ze szkła flintowego z soczewką dodatnią ze szkła kronowego. Aberrację kometyczną redukuje się przez odpowiednie dobranie kształtu i promieni krzywizny soczewek. Korekcja astygmatyzmu i krzywizny pola wymaga ponadto specjalnych szkieł optycznych (szkło kronowe o dużym współczynniku załamania). Korekcja aberracji pozaosiowych, tzn. Komy, astygmatyzmu, krzywizny pola i dystorsji, jest o wiele trudniejsza niż korekcja aberracji sferochromatycznej i wymaga zawsze większej liczby soczewek.
Układy optyczne, które mają skorygowaną krzywiznę pola oraz całkowicie usunięty astygmatyzm dla dowolnego punktu pozaosiowego nazywają się anastygmatami, a o skorygowanej dystorsji – układami ortoskopowymi.
